Greckie cyfry Definicja

Liniowe alfabety cywilizacji Minoan i Myceean A i liniowe B wykorzystywały inny system, zwany cyframi egeanowymi, które zawierały specjalistyczne symbole liczb. Cyfum na poddaszu było kolejnym systemem, który był może użyty być może w VII wieku pne. Były one akrofoniczne, pochodzące (po początkowym) z pierwszych liter nazw reprezentowanych liczb. Ten sam system był używany poza Attica, ale symbole różniły się w zależności od lokalnych alfabetów.

Obecny system prawdopodobnie rozwinął się wokół Miletu w Ionii. XIX-wieczne klasykści umieścili swój rozwój w III wieku pne, okazja jego pierwszego powszechnego zastosowania. Dokładniejsza nowoczesna archeologia spowodowała, że ​​data została odepchnięta przynajmniej do V wieku pne, nieco, zanim Ateny porzuciły swój alfabet przedeuklidesowy na rzecz Miletusa w 402 pne i może to wyprzedzić o sto lat lub dwa. Obecny system wykorzystuje 24 litery przyjęte przez Euclida, a także trzy fenickie i jonowe, które nie zostały przeniesione: Digamma, Koppa i Sampi. Pozycja tych znaków w systemie numeracyjnym sugeruje, że pierwsze dwa były nadal używane (lub przynajmniej zapamiętane jako litery), podczas gdy trzecia nie była. Dokładne datowanie, szczególnie w przypadku SAMPI, jest problematyczne, ponieważ jego rzadka wartość oznacza, że ​​pierwszy potwierdzony przedstawiciel w pobliżu Miletus nie pojawia się dopiero w II wieku pne, a jego użycie nie jest w Atenach aż do drugiego wieku. (Ogólnie rzecz biorąc, Ateny oparły się użyciu nowych cyfr w najdłuższym z każdego z greckich stanów, ale w pełni je przyjęły przez c.

Greek numerals are decimal, based on powers of 10. The units from 1 to 9 are assigned to the first nine letters of the old Ionic alphabet from alpha to theta. Instead of reusing these numbers to form multiples of the higher powers of ten, however, each multiple of ten from 10 to 90 was assigned its own separate letter from the next nine letters of the Ionic alphabet from iota to koppa. Each multiple of one hundred from 100 to 900 was then assigned its own separate letter as well, from rho to sampi. (The fact that this was not the traditional location of sampi or its possible predecessor san has led classicists to conclude that it was no longer in use even locally by the time the system was created.)

Ten system alfabetyczny działa na zasadzie addytywnej, w której wartości liczbowe liter są dodawane w celu uzyskania całkowitej. (Nie zawsze było tak, że liczby trwały od najwyższych do najniższych: inskrypcja BC z 4 wieku w Atenach umieszczała jednostki po lewej stronie dziesiątej. Ta praktyka trwała w Azji Mniejszej w okresie rzymskim.) W starożytnym i starożytnym i Te cyfry, średniowieczne, te cyfry zostały ostatecznie odróżnione od liter za pomocą nadmiernych: α, β, γ, itd. W średniowiecznych rękopisach Księgi Objawienia liczba bestii 666 jest napisana jako &# 967; ξ ϛ (600 + 60 + 6). (Liczby większe niż 1000 ponownie wykorzystane te same litery, ale zawierały różne znaki, aby zwrócić uwagę na zmianę.) Frakcje były wskazane jako mianownik, a następnie keraia (ʹ); γ ʹ wskazał jedną trzecią, δ ʹ jeden czwarty i tak dalej. Jako wyjątek, specjalny symbol ∠ʹ wskazał o połowę, a γ ° ʹ lub γ Oʹ miało dwie trzecie. Frakcje te były addytywne (znane również jako frakcje egipskie); Na przykład δ ʹ ϛʹ wskazano ^{1 & frasl; 4 + 1 & frasl; _{6 = 5 & frasl; 12} .}

Chociaż grecki alfabet rozpoczął się tylko od formy Majscule, ocalałe rękopisy papirusowe z Egiptu pokazują, że rozpoczęły się niepohamowane i kursywne niewielkie formy. Te nowe formularze listów czasami zastępowały poprzednie, szczególnie w przypadku niejasnych cyfr. Stary Koppa w kształcie Q (ϙ) zaczął być rozkładany i uproszczony. Liczba dla 6 zmieniła się kilka razy. Podczas starożytności pierwotnej formy Digamma (ϝ) pojawiła się na korzyść specjalnego numerycznego. W epoce bizantyjskiej list był znany jako epizody. To ostatecznie połączyło się z piętnem ligatury sigma-tau ϛ.

We współczesnym grecku wprowadzono wiele innych zmian. Zamiast wydłużyć poprzeczkę nad całą liczbą, Keraia (κεραία, Lit. „Równa projekcja”) jest oznaczona do jego górnej prawej, opracowanie krótkich znaków wcześniej wykorzystywanych do pojedynczych liczb i frakcji. Współczesna Keraia jest symbolem (´) podobnym do ostrego akcentu (´), Tonos i głównego symbolu (ʹ), ale ma swój własny charakter Unicode. Ojciec Aleksandra, Filip II z Macedonu, jest zatem znany jako φίλιππος βʹ we współczesnym grecku. Dolna lewa Keraia („grecki dolna liczba znaków”) jest teraz standardem do rozróżnienia tysięcy: 2019 jest reprezentowany jako ͵βιθʹ (2 × 1000 + 10 + 9). Spadające użycie ligatury w XX wieku oznacza również, że piętno jest często pisane jako oddzielne litery Σ τʹ, chociaż w grupie używana jest pojedyncza keraia.

• Grecki alfabet
• Alfa (α, α)
• Theta (θ, θ)
• IOTA (ι, ι)
• Rho (ρ, ρ)

“Greek Numerals.” Wikipedia, Wikimedia Foundation, 4 May 2020, en.wikipedia.org/wiki/Greek_numerals.