اعداد یونانی تعریف

الفبای خطی و خطی B خطی Minoan و Mycenaean از یک سیستم متفاوت به نام شماره های اژه استفاده می کرد که شامل نمادهای تخصصی برای اعداد بود. اعداد اتاق زیر شیروانی سیستم دیگری بود که شاید در قرن هفتم قبل از میلاد به کار گرفته شود. آنها آکروفونیک بودند ، (پس از اولین) از اولین حروف نام اعداد ارائه شده مشتق شدند. از همان سیستم در خارج از آتیکا استفاده می شد ، اما نمادها با الفبای محلی متفاوت بودند.

سیستم حاضر احتمالاً در اطراف Miletus در Ionia توسعه یافته است. کلاسیکیست های قرن نوزدهم توسعه خود را در قرن 3 قبل از میلاد ، به مناسبت اولین استفاده گسترده خود قرار دادند. باستان شناسی دقیق تر مدرن باعث شده است که این تاریخ حداقل به قرن 5 قبل از میلاد بازگردد ، کمی قبل از آنکه آتن الفبای پیش از اتوکلیدسی خود را به نفع Miletus در 402 قبل از میلاد رها کند ، و ممکن است پیش بینی کند که تا یک یا دو قرن. سیستم حاضر از 24 نامه تصویب شده توسط اقلیدس و همچنین سه فنیقی و یونی که حمل نشده است استفاده می کند: Digamma ، Koppa و Sampi. موقعیت آن شخصیت ها در سیستم شماره گذاری حاکی از آن است که دو مورد اول هنوز در حال استفاده بودند (یا حداقل به عنوان حروف به یاد می آمدند) در حالی که سوم نبود. قدمت دقیق ، به ویژه برای سامپ ، مشکل ساز است زیرا ارزش غیر معمول آن به معنای اولین نماینده گواهی در نزدیکی Miletus تا قرن 2 قبل از میلاد نیست و استفاده از آن در آتن تا قرن 2 میلادی بدون استفاده است. (به طور کلی ، آتن در برابر استفاده از اعداد جدید برای طولانی ترین کشورهای یونانی مقاومت کرد اما آنها را به طور کامل توسط C 50 میلادی به تصویب رسانده بود.)

Greek numerals are decimal, based on powers of 10. The units from 1 to 9 are assigned to the first nine letters of the old Ionic alphabet from alpha to theta. Instead of reusing these numbers to form multiples of the higher powers of ten, however, each multiple of ten from 10 to 90 was assigned its own separate letter from the next nine letters of the Ionic alphabet from iota to koppa. Each multiple of one hundred from 100 to 900 was then assigned its own separate letter as well, from rho to sampi. (The fact that this was not the traditional location of sampi or its possible predecessor san has led classicists to conclude that it was no longer in use even locally by the time the system was created.)

این سیستم الفبایی بر اساس اصل افزودنی عمل می کند که در آن مقادیر عددی حروف به هم اضافه می شوند تا کل را بدست آورند. (همیشه اینگونه نبود که این تعداد از بالاترین تا پایین ترین سطح عبور می کرد: یک کتیبه قرن 4 قبل از میلاد در آتن واحدها را در سمت چپ ده ها قرار داد. این عمل در آسیای صغیر به خوبی در دوره روم ادامه یافت.) در باستان و نسخه های خطی قرون وسطایی ، این اعداد در نهایت از نامه هایی با استفاده از Overbars متمایز شدند: α ؛ ، β ؛ ، γ ؛ ، و غیره. 967 ؛ ξ ؛ ϛ (600 + 60 + 6). (اعداد بزرگتر از 1000 مجدداً از همان نامه ها استفاده می شود اما علائم مختلفی را برای توجه به این تغییر شامل می شود.) کسری به عنوان مخرج و به دنبال آن یک Keraia (ʹ) نشان داده شد. γ ؛ ʹ یک سوم ، δ ؛ ʹ یک چهارم و غیره را نشان داد. به عنوان یک استثنا ، نماد ویژه ʹʹ یک نیمی را نشان داد ، و γ ؛ ° ʹ یا γ ؛ Oʹ دو سوم بود. این بخش ها افزودنی بودند (همچنین به عنوان کسری مصر نیز شناخته می شود). به عنوان مثال δ ؛ ʹ ϛʹ نشان داده شده ^{1 & frasl ؛ _{4 + 1 & frasl ؛ 6 = 5}} & frasl ؛ _{12 .}

اگرچه الفبای یونانی فقط با اشکال بزرگ شروع می شود ، اما نسخه های خطی پاپیروس از مصر زنده مانده است که نشان می دهد اشکال کوچک و ناخوشایند و ناخوشایند از اوایل آغاز شده است. این فرم های جدید گاهی اوقات جایگزین های قبلی ، به ویژه در مورد اعداد مبهم. qpa q قدیمی شکل (ϙ) شروع به شکسته و ساده شد. شماره برای 6 بار چندین بار تغییر کرد. در دوران باستان ، شکل اصلی Digamma (ϝ) به نفع یک عددی خاص اجتناب شد. در دوران بیزانس ، این نامه به عنوان Espestemon معروف بود. این در نهایت با ننگ لیگما-تو-تئو ادغام شد.

در یونانی مدرن تعدادی از تغییرات دیگر ایجاد شده است. به جای گسترش یک نوار بیش از یک تعداد کامل ، Keraia (κεραία ، روشن. "پیش بینی شاخ") در سمت راست بالا آن مشخص شده است ، توسعه علائم کوتاه که قبلاً برای اعداد و کسری های منفرد استفاده می شد. Keraia مدرن نمادی (´) شبیه به لهجه حاد (´) ، Tonos و نماد اصلی (ʹ) است ، اما شخصیت یونیکد خاص خود را دارد. اسکندر پدر بزرگ فیلیپ دوم مقدونیه به این ترتیب به عنوان φίλιπος βʹ در یونانی مدرن شناخته می شود. Keraia سمت چپ پایین ("علامت شماره پایین یونانی") اکنون برای تمایز هزاران نفر استاندارد است: 2019 به عنوان ͵βιθʹ (1 × 1000 + 10 + 9) نشان داده شده است. استفاده رو به کاهش از لیگاتورها در قرن بیستم همچنین به این معنی است که ننگ اغلب به عنوان حروف جداگانه نوشته می شود Σ ؛ τʹ ، اگرچه یک Keraia برای این گروه استفاده می شود.

• الفبای یونانی
• آلفا (α ، α)
• تتا (θ ، θ)
• IOTA (ι ، ι)
• Rho (ρ ، ρ)

“Greek Numerals.” Wikipedia, Wikimedia Foundation, 4 May 2020, en.wikipedia.org/wiki/Greek_numerals.